Diversificatie is een ‘must’
Parqueteurs hebben jarenlang de boot afgehouden als het ging om het aanbieden van andere vloerbekledingen dan parket en houten vloeren. Aan de basis van die afwijzende houding lagen twee onderscheiden ‘gevoelens’: beroepsfierheid en een enorme angst voor kannibalisme.
Beroepsfierheid
De uitbreiding naar andere vloerbekledingen dan hout, heeft van de parqueteur een waar ‘bekeringsproces’ geëist. Het nog maar in overeenstemming brengen van het plaatsen van laminaat met hun heilig respect voor echt hout was een jarenlange inwendige krachtmeting. De verbetering van het product zelf heeft daaraan veel goed gedaan. De opeenvolging van innovaties maakte van kwaliteitslaminaat een uitstekend product: iets waar de parqueteur mee kon leven. Het verder uitbreiden naar nog meer soorten vloerbekleding is langzaam gegaan. Daarvoor moest die tweede vrees overwonnen worden.
Kannibalisme
Parqueteurs hebben jarenlang geleefd met de vrees dat wanneer je een klant ‘wint’ voor laminaat of LVT of iets dergelijks, je die klant ‘verliest’ voor parket. En akkoord, het klinkt logisch op het eerste gezicht: wie laminaat plaatst op de overloop of in de kinderkamer, die plaatst geen parket. De misvatting was echter dat de vakman de eindgebruiker onderschatte. Wanneer de consument gekozen heeft voor laminaat of kurk in der slaapkamer, dan is dat een bewuste keuze, meestal na goed wikken en wegen. Anders gezegd: als de parqueteur geen laminaat of kurk wil plaatsen, dan zal de klant een andere vakman zoeken.